Czy można zatruć się miedzią?

Miedź jest jednym z tych pierwiastków, których nasz organizm potrzebuje do prawidłowej pracy. Kiedy zaczyna jej brakować, jesteśmy bardziej narażeni na choroby układu krążenia, a także infekcje. Podobnie jednak, jak w przypadku innych pierwiastków, szkodliwy jest również jej nadmiar. Kiedy w organizmie będzie jej zbyt dużo, pojawi się zatrucie miedzią, które wymaga podjęcia odpowiednich działań. Kiedy można zatruć się miedzią? Czy picie wody miedzianej może negatywnie wpłynąć na nasz organizm?

Czy organizm człowieka produkuje miedź?

Nasze ciało nie potrafi samodzielnie produkować miedzi. To oznacza, że musimy dostarczać ją z pożywieniem. Jak się jednak okazuje, większość osób zmaga się z niedoborami tego pierwiastka, które powodują takie objawy, jak:

trudności z koncentracją uwagi;
nadpobudliwość;
trudności z zapamiętywaniem.

To może przekładać się na poważne problemy z nauką i pracą. Do tego dochodzi zwiększona podatność na infekcje oraz większa kruchość kości, co może prowadzić do częstych złamań.

Nie ma więc nic dziwnego, że coraz chętniej sięgamy po wykonane z miedzi naczynia, jak na przykład kubki miedziane, czy często wybierane przez klientów butelki miedziane, które wykorzystujemy do nasycania wody jonami tego pierwiastka. Ci, którzy dopiero rozważają ich zakup często zastanawiają się nad tym, czy ich stosowanie może doprowadzić do zatrucia miedzią. Okazuje się, że nie.

Kiedy dochodzi do zatrucia miedzią?

Zatrucie miedzią jest bardzo rzadkie. Na pewno nie dochodzi do niego u osób, które korzystają z naczyń miedzianych. Przygotowywana w nich woda to jak wskazują specjaliści od Ajurvedy bezpieczna dawka miedzi, która przynosi nam korzyści, a nie straty. Najczęściej nadmiernie wysoki poziom tego pierwiastka stwierdza się u osób mieszkających w budynkach ze starą instalacją wodną. Okazuje się, że miedź wypłukiwana jest z wiekowych instalacji. W grupie ryzyka znajdują się również ci, którzy zawodowo mają kontakt z substancjami zawierającymi miedź, a także kobiety stosujące terapię hormonalną. Uważać muszą też ludzie ze stwierdzonymi chorobami wątroby, czy innych narządów – może zachodzić bowiem do kumulacji miedzi w organizmie i jej nieprawidłowego wydalania.

Warto dodać, że osoby zdrowe, które prawidłowo się odżywiają, nie wykonują pracy w kontakcie ze środkami chemicznymi, nie mieszkają w starych budynkach nie są narażone zatruciem miedzią.

Jak objawia się zatrucie miedzią?

Ilość symptomów świadczących o zatruciu miedzią uzależniona jest od poziomu jej stężenia w organizmie. Kiedy dopuszczalny poziom przekroczony jest jedynie nieznacznie, mówimy raczej o nadmiarze tego pierwiastka, a nie zatruciu. Wówczas pojawić mogą się:

ból brzucha;
wymioty;
biegunka;
nudności.

Do tego mogą dojść objawy ze strony układu nerwowego, do których zalicza się spadek nastroju, lęk, zdenerwowanie. Objawy zatrucia miedzią są zdecydowanie bardziej poważne. Zalicza się do nich:

zaburzenia świadomości;
krwawe wymioty;
przyspieszone tętno;
krwiomocz;
ślinotok.

Charakterystyczny jest metaliczny posmak w ustach. Z uwagi na to, że zatrucie miedzią może prowadzić do uszkodzeń narządów wewnętrznych – między innymi wątroby i mózgu – należy w przypadku pojawienia się takich objawów jak najszybciej skontaktować się z lekarzem.

Jak diagnozuje się zatrucie miedzią?

Jeśli lekarz podejrzewa u Ciebie zatrucie miedzią, najprawdopodobniej skieruje się na badanie krwi. Jest to podstawowa metoda diagnostyczna, która pozwala na oznaczenie zawartości pierwiastka w Twoim organizmie. Prawidłowa wartość to 0,8-1,3 mg/l. Lekarz może zdecydować również o konieczności oznaczenia ceruloplazminy w surowicy krwi. Jest to białko, które odpowiedzialne jest za transport miedzi w organizmie. W tym przypadku norma wynosi 30-58 mg/dl u dorosłych i starszych dzieci, zaś u maluchów do 6 roku życia kształtuje się na poziomie 24-145 mg/dl. Zdarza się, że wykonywana jest także dobowa zbiórka moczu, w którym później oznacza się poziom tego pierwiastka. Należy jednak zaznaczyć, że stężenie miedzi wzrasta w przypadku:

ciąży;
marskości wątroby;
reumatoidalnego zapalenia stawów.

Mało mówi się o tym, wyższy poziom stwierdza się również u pacjentów mających za sobą zawał serca.

Jak leczy się zatrucie miedzią?

Zatrucie miedzią to poważny stan, który zawsze wymaga wdrożenia odpowiedniego leczenia. W skrajnych przypadkach lekarz zdecyduje o hospitalizacji. Niezbędne jest podjęcie działań prowadzących do usunięcia pierwiastka z organizmu. Wykonuje się płukanie żołądka, podaje środki nawadniające. Koniecznie może okazać się stosowanie leków podtrzymujących krążenie oraz oddychanie.

Czy można zatruć się miedzią to jedno z tych pytań, które padają w kontekście wody miedzianej. Nie brakuje osób, które sądzą, że stosowanie naczyń, dzięki którym zwykła woda wysyca się jonami miedzi, jest niezdrowe. Tymczasem należy jasno zaznaczyć, że zatrucie miedzią to sytuacje naprawdę rzadkie, które najczęściej zdarzają się osobom stykającym się na co dzień z substancjami chemicznymi zawierającymi miedź bądź suplementującym ją bez nadzoru lekarza. Samo picie wody miedzianej nie spowoduje, że poziom tego pierwiastka w Twoim organizmie wzrośnie do poziomu występującego w zatruciu.